Ҳадиси шарифларда Қиёмат куни Аллоҳ таолониш амри ила барча амаллар адолат мезонида ўлчаниши, ҳар х бир ҳақдорга унинг ҳаққи олиб берилиши, қарзлар ундирилиши, қасослар олиниши айтилган. Ҳатто шохли қўй бу дунёда шохсиз қўйни сузган бўлса, унинг шохини олиб, шохсиз қўйга берилади, дунёда шохсиз бўлган қўй шохли бўлиб, унга озор етказган қўйдан қасос олади. Энг майда ҳашаротлар ҳам бир-биридан қасос олади. Қул ўзининг хожасидан қасос олади. Сўнгра Аллоҳ таоло шундаи деб нидо қилади: «Мен Дайёнман, Мен Подшоҳман. Дў захийнинг зиммасида бирорта жаннатийнинг ҳаққи бўлса, ундан қасосини ояиб бермагунимча дўзахга кирмай туради. Жаннатийнинг зиммасида бирорта дўзахийнинг ҳаққи бўлса, ундан қасос олиб бермагунимча жаннатга кирмай туради. Ҳатто бир мушт урган бўлса ҳам!»

Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Банда тўрт нарсага иймон келтирмагунича: Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқлигига ва албатта, менинг Аллоҳнинг Расули эканлигимга, У Зот мени ҳақ ила юборганлигига шаҳодат келтирмагунча; ўлимга иймон келтирмагунча; ўлимдан кейин қайта тирилишга иймон келтирмагунча ва қадарга иймон келтирмагунча мўмин бўла олмайди», дедилар». Аҳмад, Термизий, Ибн Можа ва Ҳокимлар ривоят қилишган.

Қуръони Каримда одамларнинг қайта тирилишига иймонга чақириш жараёнида инсон боласи кўз ўнгида йиллар оша такрорланиб турадиган оддий ҳақиқатни мисол қилиб келтирилади. Одамларни ўша ўзлари гувоҳ бўлиб турган ҳақиқатдан ўрнак олиб, ўлганларидан кейин қайта тирилиш ҳақлигига аниқ ишонишга чорланади.

Китобларимдан бирида, яъни “Тошни ким суриб қўйди?” асаримда турли хилликни, яъни инсонларнинг оддий инглиз тилида мутолаа қила туриб бўлсада ўзлари ўқиётган маънонинг тескарисини тушунишаётганлигини муолажа қилишга ваъда берган эдим. Ҳақиқий ҳаётдан олинган ушбу ҳикоя фикримни нафақат тасдиқлайди, балки бугунги ҳолатимизни ҳам тушунтириб беради.

У (Аллоҳ) албатта сизларни (Одам авлодларини) ҳеч шак-шубҳасиз бўлган қиёмат кунига тўплайди. (Қуръони карим, "Ал-Ҳааққа"сурасидан)